AB ülkelerinin Maastricht Antlaşması’nın günün koşullarına uyarlanması ve bu çerçevede tek para birimine geçiş ve AB’nin genişleme süreciyle ilgili olarak 1996 Torino Hükümetlerarası Konferansı’yla başlayıp 1997 Amsterdam Zirvesiyle tamamlanmıştır.
1 Mayıs 1999’da yürürlüğe giren Amsterdam Anlaşması’yla Avrupa vatandaşlığı kısmı tektrar vurgulanmış ve AB vatandaşlığının ulusal vatandaşlığa halel getirmeyeceği belirtilmiştir. Ayrıca karar alma mekanizmasında Avrupa Parlamentosu, yasama prosedürü ve ortak karar alma prosedüründe getirilen değişkiliklerle daha güçlü hale gelmiştir. Ortak karar alma prodesürünün kapsamı genişletilerek, Parlamento tarafından reddedilen bir karar tasarısında Konsey’in ancak oybirliği ile karar aldığı durumlarda söz sahibi olabilmesi öngörülmüştür. Antlaşmaya göre Komisyon Başkanı’nın atanması için Parlamento’nun onayı, Komiserlerin atanması içinse Komisyon Başkanı’yla ortak karar şartı getirilmiştir.
Konsey, istihdam direktifleri ve istihdamı teşvik önlemleri, kadın ve erkek foırst eşitliği, kamu sağlığı, şeffaflık, yolsuzluğunönlenmesi, gümrük işbirliği, yabancıların yerleşme hakkına ilişkin mevzuat, araştırma çerçeve programlarının kabulu gibi alanlarda ağırlıklı oylama ile karar alabilecektir.
Antlaşma ile üye ülkeler arasında sınır kontrollerinin kaldırılması amacıyla Schengen Anlaşması Topluluk hukukunun bir parçası haline gelmiştir (İrlanda ve İngiltere’nin sınır kontrol hakkı saklı kalmak üzere).
Amsterdam Antlaşması’yla alınan önemli kararlardan birisi de 1.1.1999 tarihi itibarıyla tek para birimine geçişin teyid edilmesidir. Ayrıca Maastricht Antlaşması ile birlikte halkın anlayamayacağı karmaşık bir hale gelen Antlaşma metninin sadeleşmesi gereği belirtilmiştir.
‘Her Avrupa Devleti Birliğe üyelik için başvurabilir’ ibaresi değiştirilerek, AB’nin temellerini oluşturan özgürlük, demokrasi, hukuk devleti ve insan hakları ile temel özgürlüklere saygı ilkelerine bağlı her Avrupa Devleti’nin üyelik için başvurabileceği belirtilmiştir.
Kaynak: AB Türkiye Delegasyonu Resmi Websitesi